สายพันธุ์ Lophophora

• Lophophora แคคตัสในสกุลนี้มีหลากหลายสายพันธุ์ชื่อสกุล Lophophora มาจากภาษากรีก หมายถึงการผลิตดอกออกผลที่ส่วนยอด (crest – bearing) 
• Lophophora เป็นแคคตัสที่ไม่มีหนาม ลักษณะลำต้นเป็นทรงกลม อ่อนนุ่ม สีเหลืองซีดจนถึงสีเขียวอมฟ้า ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 8 – 13 เซนติเมตร มีทั้งที่ขึ้นเป็นต้นเดี่ยวๆ และเป็นกลุ่ม 
• เป็นระบบรากสมบูรณ์ ลำต้นเป็นสัน 5 – 13 สัน ตุ่มหนามเป็นปุย สีขาว อยู่ห่างกันเห็นได้อย่างชัดเจน 
• ดอกมีหลายสี เช่น สีขาว สีเหลืองครีม และสีชมพู จะมีเส้นสีเข้มตรงกลางตามความยาวของกลีบดอก ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.25 – 2.5 เซนติเมตร 
• ดอกจะเกิดบริเวณยอดที่มีสีขาวปกคลุม
• ฝักมีลักษณะยาว รี ค่อนข้างเล็ก เมื่อแก่จะเป็นสีขาว สีชมพู หรือสีแดง
• แคคตัสในกลุ่ม Lophophora มีถิ่นกำเนิดอยู่ทางตอนกลางของประเทศเม็กซิโกและทางตะวันออกเฉียงหนือของประเทศสหรัฐอเมริกาเช่น ในรัฐเท็กซัส 

โลโฟ (Lophophora) มีกี่ชนิด

ปัจจุบันนี้นักวิทยาศาสตร์จำแนกสายพันธุ์โลโฟออกเป็น 5 ชนิด ประกอบด้วย

1. Lophophora williamsii ในกลุ่มนี้แบ่งออกเป็นหลาย varieties
2. Lophophora diffusa
3. Lophophora koehresii เดิมจัดไว้ในกลุ่ม diffusa บางตำราใช้ชื่อ Lophophora diffusa var. koehresii
4. Lophophora fricii เดิมจัดไว้ในกลุ่ม diffusa บางตำราใช้ชื่อ Lophophora diffusa var. fricii
5. Lophophora jourdaniana เดิมจัดไว้ในกลุ่ม williamsii บางตำราใช้ชื่อ Lophophora williamsii var. 
6. jourdaniana สล็อต pg เว็บตรง ไม่ผ่านเอเย่นต์

จะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นโลโฟชนิดไหน

การจะจำแนกโลโฟออกว่าเป็นชนิดไหนค่อนข้างเป็นเรื่องยาก ซึ่งการดูจากรูปลักษณะของลำต้นเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบอกได้ ต้องมีรายละเอียดอื่นประกอบ เช่นสีผิวของลำต้น แว๊ก ขนาด หน่อ สีดอก กลีบดอก ลักษณะของฝัก จึงจะตอบได้ว่าเป็นโลโฟชนิดไหน 

• วิลเลี่ยม (Lophophora williamsii)  

สีผิว เขียวอมเทา สีดอก ชมพูอ่อนมีแถบเข้มคาดกลางตามแนวยาว กลีบเลี้ยง สีเขียว ปลายดอกมนฝัก สีชมพูอ่อนปากเมล็ดที่ขั้ว มีลักษณะเปิดกว้างขั้วเมล็ด กางออก ไม่งุ้มเข้าแบบตัว koehresiiผิวเมล็ด ขรุขระ เล็กน้อย ไม่เป็นหนามแหลมเหมือนใน fricii และ diffusa

• ดิฟฟูซ่า (Lophophora diffusa) 

สีผิว เขียวอมเหลือง สีดอก ขาว กลีบเลี้ยง เขียวสีฝัก ขาวปากเมล็ด รูปตัววี (ปากเมล็ดเปิดกว้างกว่าในตัว fricii)ผิวเมล็ด ขรุขระ เป็นหนามแหลวเหมือนเปลือกทุเรียน

• เคอเรสซิ (Lophophora koehresii) 

ผิวสีเขียวเข้ม ดอกสีขาวอมครีม กลีบเลี้ยงโทนน้ำตาล  ดอกของ koehresii มักเรียวยาว แคบ และปลายแหลม เมื่อดอกบานมักจะบานอย่างเต็มที่จนกลีบดอกงอนออก ฝัก มีลักษณะเป็นกระเปาะ สีฝักสามารถไล่โทนได้ตั้งแต่ขาวถึงชมพูเข้มปากเมล็ดที่ขั้ว มีลักษณะเปิดกว้างมากที่สุด จนเกือบเป็นสี่เหลี่ยมขั้วเมล็ด พับ งุ้มเข้าไม่กางออกแบบตัว williamsiiผิวเมล็ด ขรุขระ ไม่เป็นหนามแหลมเหมือนใน fricii แต่จะเหมือนใน williamsiiรากแก้ว มักมีขนาดใหญ่เมื่อเปรียบเทียบกับโลโฟตัวอื่น ๆ

• ฟริซซี่ (Lophophora fricii) 

สีผิว เขียวอมเทา สีดอก ชมพู และสีขาวใน var. albiflora กลีบเลี้ยง เขียวสีก้านเกสรตัวเมีย เหลืองสีฝัก ชมพูปากเมล็ด รูปตัววี

• จอแดน (Lophophora jordaniana)

สีผิว เขียวเข้ม สีดอก ชมพู กลีบเลี้ยง เขียวก้านเกสรดอกสีชมพูเข้ม เอกลักษณ์ที่ใช้จำแนก Jordaniana ออกจากโลโฟชนิดอื่นผิวเมล็ด ขรุขระ ไม่เป็นหนามแหลมเหมือนใน fricii แต่จะเหมือนใน williamsii

ข้อแนะนำในการเลี้ยงโลโฟ

โลโฟเป็นกระบองเพชรที่ไม่มีหนาม ดังนั้น จึงเป็นทางเลือกสำหรับคนที่อยากเลี้ยงกระบองเพชรแต่ไม่ชอบหนาม นอกจากจะไม่มีหนามมากวนใจแล้ว โลโฟยังตัวอ้วน ๆ ป่อง ๆ นุ่มนิ่ม น่ารัก แถมมีดอกสีหวานๆ เวลาออกดอกจะดูน่ารักเป็นพิเศษ

โลโฟเป็นไม้ที่เลี้ยงไม่ง่ายนัก เพราะมักจะเดาทางไม่ถูก ดูไม่ค่อยออกว่าให้น้ำเยอะไปหรือน้อยไปหรือพอดี ต้องคอยสังเกตบ่อย ๆ บางทีดูอยู่ทุกวัน พอเช้านี้กลายเป็นต้นเหลวไปแล้วก็มี  บางครั้งจับดูตัวนิ่ม ๆ กลัวจะขาดน้ำ ก็รดน้ำซ้ำ เลยกลายเป็นเน่าไปซะอีก เอาเป็นว่าตามบทความต่าง ๆ บอกวิธีเลี้ยงไว้บวกกับคำแนะนำที่ได้จาก Social ดังนี้

• โลโฟชอบดินโปร่งมากถึงมากที่สุด สูตรดินที่เหมาะกับโลโฟคือดินผสมสำหรับแคคตัสทั่วไป 1 ส่วนมาผสมหินภูเขาไฟเพิ่มอีก 2 ส่วน เพราะโลโฟชอบดินโปร่งกว่าแคคตัสชนิดอื่น บางสวนถ้ารื้อกระถางโลโฟออกมาจะเห็นว่าแทบไม่มีดินเลย มีแต่หินภูเขาไฟ ซึ่งเป็นสไตร์การเลี้ยงของแต่ละสวน
• โลโฟชอบดินแห้ง เว้นระยะให้น้ำโลโฟนานกว่ากระบองเพชรชนิดอื่น เพื่อให้ดินแห้งก่อนจะรดน้ำครั้งถัดไป (ประมาณ 7-15 วัน) ทั้งนี้ ต้องพิจาณาดินประกอบด้วย เช่นถ้าดินโปร่งมากมีส่วนผสมของดินน้อย การรดน้ำอาจจะถี่กว่านี้ เช่น 5 วันครั้ง
• ได้รับแสงเพียงพอ โลโฟชอบแดดก็จริง แต่อาจต้องพลางความร้อนแรงของแสงอาทิตย์ให้ ถ้าแดดแรงเกินไปอาจจทำให้ผิวไหม้เป็นแผลได้ และการออกแดดต้องค่อยๆ นำออกแดดทีละน้อย (เทรนแดด) 

เรื่องที่ต้องระวังสำหรับโลโฟ

• โลโฟมีผิวบาง ขีดขวนเป็นแผลได้ง่าย ถ้าเป็นแผลแล้วไม่หาย ต้องรอให้ไม้โต แผลจึงจะไล่ลง หน้าไม้จึงจะกลับมาสวย ซึ่งใช้เวลาเป็นปี สิ่งขีดข่วนส่วนใหญ่จะเป็น เล็บ ฟอร์เซป (คนเลี้ยงแคคตัสจะใช้ฟอร์เซปในการคีบเมล็ด) และหินโรยหน้า แนะนำว่าหินโรยควรเลือกชนิดกลมมน
• ต้นนิ่มเป็นเรื่องปกติของโลโฟ รดน้ำใหม่ก็กลับมาตึง แต่ต้องระวังเวลาที่อดน้ำไปนาน ๆ ถ้ารดน้ำมากไปอาจจะตัวแตกได้
• โลโฟไวต่อไรแดงมาก ๆ และกว่าจะรู้ว่าโดยไรแดงโจมตี หน้าไม้ก็เสียโฉม แถมส่วนใหญ่จะโดนทีเดียวหลายต้น เพราะกว่าจะรู้ว่าเป็นไรแดงก็กระจายไปทั่ว เพราะมองไม่เห็นตัว

โลโฟที่โดนไรแดงโจมตี จะมีคราบสีเหลืองเกาะอยู่ตามผิว ทำให้ผิวเนียนๆ ของโลโฟไม่สวย และถึงแม้จะฉีดยากันไรแดงจนหาย ผิวก็จะไม่กลับมาสวยเหมือนเดิม ต้องรอจนกว่าจะโต ผิวจะเกิดใหม่ และไล่แผลลงไปอยู่ที่โคน

• โลโฟตัวแตก คือการที่ลำต้นของโลโฟปริแตกออก ความจริงก็ไม่ได้ร้ายแรงจนถึงกับทำให้ตาย แต่ก็ทำให้โลโฟต้นนั้นหมดสวยไปเลย สาเหตุยังไม่แน่ชัด บางบทความก็บอกว่ามาจากการให้น้ำมากเกินไป เมื่อลำต้นดูดน้ำเข้าไปมากเกินหรือต้นโตเร็วเกินไป ทำให้ตัวแตก

โลโฟตัวแตก บางบทความบอกว่ามาจากให้น้ำมากเกินไป

---

credit : www.pantown.com, goodpriceth.com

Credit สล็อตฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ

เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> เก้าเกออนไลน์